Ayoub wint AKF Sonneveldprijs en publieksprijs op 37ste editie van Amsterdams Kleinkunst Festival
In een uitverkochte Kleine Komedie vond vanavond de 37ste editie van het Amsterdams Kleinkunst Festival plaats. Een finale van hoog niveau, aldus de jury, waarop de ‘drie performers op geheel eigen wijze, en met veel ontroering, hun kwetsbaarheid op het podium hebben vormgegeven.’ Na afloop werden zowel de AKF Sonneveldprijs 2024 als de AKF Publieksprijs uitgereikt aan de Nederlands-Marokkaanse kleinkunstenaar Ayoub Kharkhach (1998).
In zijn programma ‘En verbied de vogels om te fluiten’ neemt Ayoub het publiek mee op zijn tocht als reiziger door het leven. De jury ziet in hem een ‘goede verhalenverteller die het lef heeft grenzen te doorbreken en prachtig en soepel zingt met een authentiek stemgeluid, waarbij hij zichzelf kundig begeleidt op piano en gitaar.’
De AKF Shaffy Cheque, een aanmoedigingsprijs ter waarde van 2.500 euro beschikbaar gesteld door het Ramses Shaffy Fonds, ging naar Levy Geernaert
(1999). Een ‘veelbelovende, overtuigende en veelzijdige performer’ aldus de jury, ‘die weet hoe hij met veel gemak, humor en intelligentie het publiek moet bespelen.’
De derde finalist van de avond was Simon Verlinden (1997). Met zijn programma Graag! ‘speelt Simon een lieve, optimistische en wereldvreemde man die het publiek gul bij hem thuis uitnodigt voor een kop koffie en een koekje.’ De jury ziet in Simon ‘een ongrijpbare en originele performer, die met een geheel eigen dynamiek op het podium mooie beelden weet te creëren.’
De jury bestond uit Silvia Andringa (regisseur), Eran Ben-Michaël (acteur en theatermaker), Tom Dicke (pianist en componist) Rosa Reuten (actrice en docent) en Vincent Wijlhuizen (dramaturg en regisseur). De presentatie was in handen van cabaretier Rayen Panday.
Ayoub komt als winnaar van de 37e AKF Sonneveldprijs in een illuster rijtje van succesvolle voorgangers te staan. Onder meer Maarten van Roozendaal, De Vliegende Panters, Van der Laan en Woe, Yentl en de Boer, Stefano Keizers, Glodi Lugungu, Rosa da Silva, Lotte Velvet, n00b, Valentina Tóth en Luuk Ransijn wonnen eerdere edities van het festival.
De drie finalisten zijn vanaf het najaar door het hele land te zien tijdens de finalistentournee. Meer informatie over de artiesten en de actuele speellijst is onderstaand te vinden.
De prijs is vernoemd naar cabaretier Wim Sonneveld (1917-1974).
Foto: Jaap Reedijk
Ayoub
En verbied de vogels om te fluiten
.
De Nederlands-Marokkaanse kleinkunstenaar Ayoub Kharkhach (1998) ontpopt zich op het podium tot een ware nachtegaal. Zijn voorstelling En verbied de vogels om te fluiten is een kwetsbaar levensverhaal. Een zoektocht naar zingeving in zijn jonge leven. Ayoub stelt zichzelf de vraag of hij in staat is betekenis te geven aan alle ervaringen die hij tot nu toe heeft doorgemaakt. Met muziek als de rode draad van zijn vertelling, neemt hij je mee op een betoverende en spirituele reis. Een voorstelling vol verhalen over eten, ziekte en de bijzondere band die hij met zijn moeder heeft. Ayoub deelt zijn diepste gedachten en gevoelens.
“Een spannende performer die met niemand in het huidige cabaretveld te vergelijken is.” – Parool
“Een goede verhalenverteller. Met een machtige rust hield hij het publiek in zijn greep.” – NRC
Credits
Coach: Pepijn Cladder
Foto: Anne van Zantwijk
Levy
Zodoende .
.
Levy Geernaert (1999) is geboren en getogen in Vlissingen. Na zijn geboorte was hij een tijdje een baby en is daarna doorgestroomd naar de peuterspeelzaal. Na twee jaar mocht hij naar de basisschool die hij ook succesvol heeft doorlopen. Dit is de plek waar hij naar eigen zeggen “lezen en schrijven” heeft geleerd. Op zijn 17e vertrok Levy naar Rotterdam om te studeren aan de MBO Theaterschool. Inmiddels studeert hij aan de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie.
“Weet je, ik heb geen idee wat ik jullie precies moet zeggen, maar ik weet wel wat mij troost:”
Ongelofelijk onbedreven
Komt de mens bij het eindpunt aan
Hoeveel dagen hem zijn gegeven
Hoeveel jaren om te bestaan
Nooit genoeg om te leren leven
Of te leren om dood te gaan
– Jules de Corte
Of
Levy leefde dag na dag
Alleen en onbegrepen op zijn kamer luidde zijn beklag
Wat ben ik zielig en alleen
Niets en niemand houdt mij op de been
Zo was dit Levy’s dag’ na dag’s
Jaarverslag
– Levy Geernaert
“Er zit zoveel spannends en grappigs in zijn act.” – Theaterkrant
“Levy onderscheidt zich met prettige expressieve manier van bewegen.” – Volkskrant
Credits
Coach: Mara van Vlijmen
Foto: Anne van Zantwijk
Simon Verlinden
Graag!
.
Simon Verlinden (1997) heet u welkom. U kent hem niet. Hij u ook niet. Maar hij heet u welkom. Van harte. Want hij heeft u nodig. Omdat het op die manier gezelliger is. Omdat er al zoveel zelf moet. Omdat samen koffie drinken lekkerder is. Geraken twee bomen die naast elkaar groeien ooit uitgepraat? Hij weet het niet.
Graag! is een absurde, tragikomische rollercoastervoorstelling waarin je wordt meegezogen in het leven van Simon Verlinden. Zijn roze bril perspectief staat haaks op het cynisme van vandaag en zijn poëtische blik op de wereld maakt van het alledaagse iets betoverends. Noem hem een hopeloze romanticus of een tevredenheidsexpert, maar niet naïef. Want hij is niet naïef, hij is idealistisch.
Simon groeide op in Leuven, België, waar hij wiskundige ingenieurswetenschappen studeerde en uiteindelijk aan een doctoraat in de sterrenkunde begon. Hoewel de mysteries van het heelal hem steeds zullen interesseren, gaf het onderzoek hem geen voldoening. Hij koestert al jaren de droom om op het podium te staan en maakt met deze voorstelling zijn eerste stap:one small step for man, one giant leap for Simon Verlinden.
“Landgenoot Wim Helsen zal trots op hem zijn.” – NRC
“zijn angst voor eieren luidde het hoogtepunt van de finale in (…) Verlinden speelt dat zó goed dat de rillingen over je lijf lopen.” – Parool
Credits
Coach: Simme Wouters
Foto: Anne van Zantwijk